طراحی داخلی از رشته‌های زیبا و پرطرفدار امروزی محسوب می‌شود. قسمتی از این محبوبیت به این مسئله بر‌‌‌می‌گردد که نیاز انسان برای داشتن محلی برای زندگی که در آن احساس آرامش کند و در عین حال چشم‌نواز باشد همواره از اولویت‌های زندگی انسان شهری و مدرن بوده است. بخش دیگری از این محبوبیت را هم مدیون فضای مجازی هستیم، مد‌های جدید سال و توجه خاصی که در دنیای مد به طراحی داخلی می‌شود باعث جذب مردم به آخرین ترند‌های دنیای طراحی داخلی و به روز کردن خانه‌هایشان می‌شود.
انسان عصر ارتباطات همواره دوست دارد تا از آخرین امکانات و مد‌های سال در زندگی‌اش بهره‌مند باشد و این خواسته شامل طراحی محل زندگی هم می شود. شاید به همین دلیل است که طراحی داخلی از شغل‌های محبوب چند سال اخیر محسوب می شود، اما آیا هر کسی می‌تواند طراح داخلی شود؟
تفاوت میان طراح داخلی و طراح دکوراسیون
شاید در ذهن شما هم کلمه‌ی دکوراسیون مترادف با طراحی داخلی باشد، اما در واقع اصلا این گونه نیست. دکوراسیون شامل وسایلی می‌شود که در محیط داخلی منزل یا محل کار مورد استفاده قرار می‌گیرند و طرز چینش آن‌ها را هم شامل می شود و طبعا هر شخصی با داشتن سلیقه و اندکی دانش از مد روز می تواند برای دکوراسیون منزل خود طرحی ارائه دهد اما طراحی داخلی چیزی فراتر از این است، طراح داخلی با دانستن اصول دیزاین و استانداردهای معماری، فضای داخلی درستی را برای افراد طراحی می کند و شاید بتوان اینطور گفت که طراح در واقع پلی است میان دکوراسیون و معماری بنا.
اصول اولیه که هر طراحی باید از آن‌ها آگاه باشد
۱- دانش معماری: اطلاع از استانداردهای فضایی، نیاز‌های کارفرما، کاربری فضاها و فرصت‌های موجود در بازار، همگی از اصول اولیه دانش طراحی است که طراح داخلی باید بر آن‌ها مسلط باشد.
۲- زیبایی شناسی: حس زیبایی شناسی، شناخت رنگ‌های مکمل و متضاد، اطلاع از اصول مبانی هنر‌های تجسمی، شناخت انواع متریال‌ها و نحوه‌ی ترکیب آن‌ها با هم برای اثربخشی مناسب، همه جزئی از اصول زیبایی‌شناسی می‌باشند.
۳- آگاهی از طرح‌های جدید: یک طراح همیشه باید اطلاعات خود را در زمینه ترند‌ها، مد‌ها و آخرین امکانات روز در دنیای دکوراسیون در بالاترین سطح ممکن نگاه دارد و به اصطلاح به روز باشد.
۴- خلاقیت: علاوه بر دانش فنی و تئوری، طراح باید ذهنی خلاق و پویا داشته باشد که با استفاده از دانش تئوری خود و ترکیب آن با خلاقیت شخصی طرحی زیبا و نو خلق کند. طراح باید بتواند در عین پیروی از اصول در مواقع لازم دست به نوآوری و هنجارشکنی بزند و ایده‌های جدید را پرورش دهد.
سبک‌های معروف طراحی داخلی
به سراغ سبک‌ها و نمونه‌های معروف طراحی داخلی در دنیا می‌رویم و اینکه بدانیم سلیقه‌ی جامعه‌ی ایرانی با کدام سبک همراه‌تر است و به کدام تمایل بیشتری دارد.
کلاسیک
سبک کلاسیک از ابتدا سبکی محبوب بین خانواده‌های ایرانی برای نشان دادن تجمل و ثروت و به اصطلاح لوکس بودن به حساب می‌آمده است. از ویژگی های آن استفاده‌ی زیاد از متریال سنگ به خصوص مرمر، لوسترها و چلچراغ‌های عظیم که در قصر ورسای قرار دارد، رنگ‌های کرم و سفید و طلایی که درخشندگی خاصی دارند، مبلمانی با رنگ‌های غالب کرم و طلایی که دارای انحنا‌های زیاد و کنده‌کاری‌های عظیم هستند، می‌باشند.
از وسایل تزئینی هم می‌توان به تابلوهای نقاشی کلاسیک یا تابلو فرش و مجسمه و آباژور اشاره کرد. هرچند این سبک با روی کار آمدن نسل جدید گسترش مینیمالیسم طرفدار کمتری پیدا کرده است، اما بی‌اغراق هنوز هم سبک محبوب جامعه‌ی ایرانی برای طراحی داخلی است.
مینیمال و مدرن
سبک مینیمال نقطه مقابل سبک کلاسیک پر زرق و برق و قدیمی محسوب می شود چرا که فضاهای خلوت با حداقل اثاثیه، بدون تزیینات اضافه، رنگ‌های سرد و سفید و خاکستری غالب در فضا، پنجره‌های بزرگ و نور زیاد و مبلمان ساده از نشانه‌های این سبک است که در نیمه دوم قرن ۲۰ مطرح شد و هنوز هم طرفدارهای خود را دارد.
روستیک
سبک روستایی یا روستیک به گونه‌ای از طراحی داخلی گفته می‌شود که از سبک زندگی روستایی اروپایی الهام گرفته شده است. استفاده از چوب رنگ نشده و خام، متریال‌های گل‌دار و ساده، بافت‌های ارگانیک مانند آجر یا خشت و گل، استفاده از چوب بامبو و حصیر و خلاصه هر چیزی که شما را به یاد یک زندگی روستایی دوست داشتنی بیندازد جزء این سبک محسوب می‌شود.
هایتک و آوانگارد
این سبک که به سبک صنعتی هم معروف است شباهت زیادی به سبک معماری هایتک دارد که در اواخر قرن 20 مطرح شده و مبنای آن هم بر نشان دادن متریال‌های خام و نپوشاندن زیر‌ساخت‌های ساختمان مثل لوله‌های آب‌کشی و اتصالات برق ساختمان است. استفاده از آهن آلات و فلز به صورت رنگ نشده و خام در این سبک به وفور یافت می‌شود، سبکی که بیشتر در کافه‌های نوگرا و آوانگارد و یا گالری‌های هنری در ایران قابل اجرا است.
بازگشت به سنت های بومی با سبک ایرانی
سبک ایرانی برگرفته از معماری و سنت ایرانی؛ سبکی است که در چند سال اخیر دوباره پرطرفدار شده است و طراحی‌های زیبایی در این زمینه را شاهد هستیم. استفاده از فرش‌های سنتی، صنایع دستی مختلف، تخت سنتی به جای صندلی، پنجره‌ای قدیمی با شیشه‌های رنگی و دیوار‌کوب‌هایی با سوزن دوزی‌های بلوچ و تلفیق آن‌ها با المان‌های مدرن، سبکی مدرن و در عین حال بومی را پدید آورده که حس خانه‌ی مادربزرگ و فضای زندگی مدرن را به صورت توام به انسان می‌بخشد.
سبک ساحلی
سبک ساحلی که بیشتر در ویلاهای آمریکایی مورد استفاده قرار می‌گیرد از جمله سبک‌های کژوال و غیر‌رسمی به حساب می‌آید، استفاده از پالت رنگی آبی و سبز و مبلمانی کمی تیره‌تر، تزئینات ساده و تابلوهای آبرنگ، کاناپه‌های بزرگ آبی رنگ و استفاده حداکثری از نور طبیعی از جمله ویژگی‌های این سبک محسوب می‌شود.
سبک تلفیقی
سبک تلفیقی در واقع سبک مستقلی به حساب نمی‌آید، بلکه ترکیب تمام موارد قبلی با حفظ توازن و رعایت اصول زیباشناسی است. در اصل هیچ اشکالی ندارد که در خانه‌ی مینیمال خود از کنار هم قرار گرفتن مبلمان و کرسی قدیمی بهره‌مند شوید و یک آباژور فلزی بزرگ زنگ زده گوشه‌ی پذیرایی قرار دهید، طراحی داخلی یعنی خلاقیت و هنجارشکنی و به خصوص که در عصر حاضر ترکیب کردن سبک‌های مختلف حرف اول را می‌زند و به نوعی یک سبک مستقل زندگی است. اما نکات مهم این است که:
۱. اصول زیباشناسی و توازن را رعایت کنید
۲. از تلفیق کردن دو یا سه سبک بپرهیزید
۳. اعتدال فراموش نشود
۴. المان‌های بومی باعث هویت بخشی به منزل شما می‌شود.
نکته آخر اینکه، این شما هستید که مد را خلق می‌کنید پس آفریننده‌ی مد باشید نه صرفا پیروی‌کننده آن.
 |
مپسا | نرم‌افزار آنلاین حسابداری پروژه ساخت و ساز |
|---|
